Elementy logopedii dla nauczycieli

obowiązkowe

w sali

Podstawowym celem zajęć jest dostarczenie studentom wiedzy na temat zjawiska mowy i jej znaczenia dla rozwoju dziecka. Studenci poznają etiologię i objawy rożnych zaburzeń mowy. Zapoznają się ze specyfiką pracy z warsztatem logopedy. Nabędą umiejętności w zakresie podstawowych metod postepowania logopedycznego w przypadku prostych wad wymowy. Poznają ćwiczenia i zabawy, rozwijające kompetencje językowe, które będą mogli zastosować w pracy pedagogicznej z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym

Zajęcia mają na celu zapoznanie z mechanizmami rozwoju mowy człowieka (biologicznymi, społecznymi, emocjonalnymi). Zdobycie wiedzy, która pozwoli na rozpoznanie zaburzeń mowy i skierowanie dziecka do specjalisty ale także samodzielne prowadzenie cwiczeń oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych. Poznanie sposobów badania i usprawniania słuchu fonematycznego.

Na zajęciach omówione będą również formy aktywności językowej dzieci, a także zagadnienia kompetencji językowej oraz metody sprzyjające jej rozwojowi.

Dodatkowo ćwiczenia przewidują doskonalenie umiejętności prawidłowego mówienia i pracę nad prawidłową artykulacją studentów.

Literatura podstawowa:

1. G. Demel - „Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola”; Warszawa 1996: WSiP.

2. D. Emiluta- Rozya- „Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym”, Warszawa 1994: CMPPP Ministerstwa Edukacji Narodowej.

3. E.Stecko- „Zaburzenia mowy u dzieci- wczesne rozpoznanie i postępowanie logopedyczne”, Warszawa 1994: Wydawnictwo UW.

4. Styczek- „Logopedia”, Warszawa 1983: PWN.

5. Z. Tarkowski- „Jąkanie wczesnodziecięce”; Warszawa 1992:WSiP.

6. T. Zaleski- „Opóźniony rozwój mowy”; Warszawa 1992: PZWL.

Literatura uzupełniająca:

7. D. Antos, G. Demel, I. Styczek- „Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy”; Warszawa 1971: PZWS.

8. E. Sachajska- „Uczymy poprawnej wymowy”, Warszawa 1987: WSiP.

9. E. M. Skorek- „Oblicza wad wymowy”; Warszawa 2001: Wydawnictwo Akademickie Styczek- „Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego. Komentarz i tablice”, Warszawa 1982:WSiP.

10. B. Rocławski red. Naukowa- „Opieka logopedyczna od poczęcia”, Gdańsk 1998: Glottispol.

11. Z. Tarkowski- „Jąkanie”, Warszawa 2001:Wydawnictwo Naukowe PWN.

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

C.W1. zróżnicowanie modeli ujmowania procesu wspierania rozwoju dziecka lub ucznia, w tym behawioralnego, konstruktywistycznego, emancypacyjnego; zadania edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej w zakresie wspierania rozwoju dziecka lub ucznia; proces adaptacji dziecka w przedszkolu i ucznia w szkole; strategie stymulowania aktywności poznawczej dziecka lub ucznia, zasady wykorzystywania zabawy do stymulowania rozwoju dziecka oraz rolę inicjacji: czytelniczej, teatralnej, muzycznej, plastycznej i technicznej;

C.W2. zasady organizacji optymalnego środowiska edukacyjnego w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej: możliwości wykorzystania w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodnych sposobów organizowania środowiska uczenia się i nauczania, organizację środowiska wychowawczego przy uwzględnieniu specyficznych potrzeb i możliwości poszczególnych dzieci, uczniów lub grup, a także potrzebę wykorzystywania w pracy z dzieckiem lub uczniem informacji uzyskanych na jego temat od specjalistów, w tym psychologa, logopedy, pedagoga, lekarza, oraz rodziców lub opiekunów;

W ZAKRESIE UMIEJĘTNOŚCI ABSOLWENT POTRAFI:

C.U1. kształtować bezpieczne i przyjazne edukacyjne środowisko rozwoju dzieci lub uczniów, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb, możliwości i uzdolnień dziecka lub ucznia, z nastawieniem na osobowy i podmiotowy rozwój;

C.U4. planować, realizować i oceniać efekty spersonalizowanych strategii i programów kształcenia i wychowania z nastawieniem na integralny rozwój dziecka lub ucznia; P7S_UW

C.U5. organizować zabawy i zajęcia stymulujące aktywność poznawczą dzieci lub uczniów, wspólnotowe i kooperacyjne uczenie się, angażujące emocjonalnie, motywacyjnie i poznawczo wszystkie dzieci lub uczniów, wspierać ich adaptację do uczenia się we wspólnocie oraz identyfikować spontaniczne zachowania dzieci lub uczniów jako sytuacje wychowawczo-dydaktyczne i wykorzystywać je w procesie edukacji;

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

C.K4. efektywnej współpracy z nauczycielami, specjalistami, w tym psychologiem, logopedą, pedagogiem, lekarzem, i rodzicami dzieci lub uczniów oraz innymi członkami społeczności przedszkolnej, szkolnej i lokalnej na rzecz dzieci lub uczniów i zapewnienia jakości pracy przedszkola lub szkoły.

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

Obecność na zajęciach obowiązkowa (dopuszczalne dwie nieobecności).

Zaliczenie: czytanie 10 wersów prozy, 10 wersów wiersza; wykonanie pomocy logopedycznej z zakresu rozwijania kompetencji językowej pacjenta, uzyskanie pozytywnej oceny z testu .