Teologia zasadnicza

obowiązkowe

w sali

Wykłady umożliwiają uzyskanie kompetencji z zakresu teologii zasadniczej, tzn poznanie zasad wiary prawosławnej w świetle Pisma Świętego i prawosławnej dogmatyki w konfrontacji z filozofią i nauką. Zapoznają z umiejętnością apologetycznego myślenia i poszukiwania argumentów teologiczno-naukowych służących dyskursowi z przedstawicielami świata ateistycznego. Przedmiot uczy teologicznego myślenia i poszukiwania odpowiedzi na zagadnienia natury metaficznej i przestrzeni duchowej.

Wstęp do teologii zasadniczej i próba zdefiniowania jej treści oraz założeń. Analiza terminologii przedmiotu i znaczenia apologii w chrześcijaństwie. Relacje teologii z nauką i filozofią. Dialog religii z ateizmem i agnostycyzmem. Nauki teologiczne i nauki przyrodnicze. Religie „pierwotne”. Wielkie religie świata. Religia Starego i Nowego Testamentu. Elementy wspólne i różnice. Biblijny obraz Boga. Monoteizm. Politeizm. Nauczanie o Trójcy Świętej. Wcielenie. Doświadczenie i decyzje Soborów Powszechnych. Liturgiczna synteza teologii. Kosmogonia. Heksameron a nauki przyrodnicze w świetle nauczania Ojców Kościoła i we współczesnych koncepcjach teologicznych. Teoria ewolucji a biblijny przekaz o stworzeniu świata. Antropologia biblijna a współczesna wiedza o człowieku. Biblijne nauczanie o grzechu i świętości jako odpowiedź na źródło zła i szczęścia. Biblijne podstawy stosunku chrześcijaństwa do innych religii. Rola Logosu w filozofii i nowotestamentowej nauce św. Jana. Wcielenie w religiach pogańskich i chrześcijaństwie. Nauka o św. Trójcy w chrześcijaństwie i triadach w pogaństwie, mitologii i hinduizmie.

Literatura podstawowa:

P. Florenski, Filar i podpora prawdy. Próba teodycei prawosławnej w dwunastu listach, przekład J. Chmielewski. wyd. KR Warszawa 2009.

A. Osiopow, Droga rozumu w poszukiwaniu prawdy, przekład ks. H. Paprocki Warszawska Metropolia Prawosławna 2011.

W. Zienkowskij, Apologietika, Paryż 1957

Prot. N. Jeleonskij, Kratkija zapiski po Osnownomu Bogosłowiju, Moskwa 1895

W. E. Obuchow, Istinnost’ Prawosławija. Naucznyj mietod srawnitielnoho bogosłowija i prawosławnoj apologietki, wyd. Sobi, Kijów 2006.

N.N. Fioletow, Oczerki christianskoj apologietiki, wyd. Christianskaja Żyzn, Klin 2007.

Dokazatielstwa suszczestwowanija Boga, wyd. „Nowaja Mysl”, Moskwa 2006.

Literatura uzupełniająca:

W. N. Katasonow, Christianstwo, Kultura, Nauka, wyd. PSTGU, Moskwa 2009.

J. Kulisz SJ, Wprowadzenie do teologii fundamentalnej, wyd. WAM. Księża Jezuici, Kraków 1995.

Ihumen Hilarion (Alfiejew), Misterium wiary. Wprowadzenie do prawosławnej teologii dogmatycznej, Warszawska Metropolia Prawosławna, Warszawa 2009.

Ks. S. Rosa, Teologia fundamentalna, cz. I. Chrystologia, Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos, wyd. III, Tarnów 2000.

Ks. S. Rosa, Teologia fundamentalna, cz. II. Eklezjologia, Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos, wyd. III, Tarnów 2000.

Św. Bazyli Wielki, Biesiedy na szestodniewien, Swiato-Troickaja Siergijewa Ławra 1900.

Prot. A. Szmeman, Istoriczeskij put' prawosławija, Paryż 1985.

G. W. Florowskij, Wostocznyje Otcy IV wieka, Paryż 1931.

G. W. Florowskij, Wostocznyje Otcy VI-VIII wieka, Paryż 1933.

Tora Pardes Lauder. Księga Pierwsza Bereszit. Redakcja i tłumaczenie Rabin Sacha Pecaric. Kraków 2001.

Wiedza:

K2_W01 zna i rozumie genezę i historyczny rozwój dogmatyki i teologii zasadniczej

K2_W06 ma pogłębioną wiedzę o wzajemnych relacjach pomiędzy dogmatyką, teologią zasadniczą, patrystyką a innymi kierunkami teologicznymi

K2_W04 zna dogłębnie terminologię teologiczną na poziomie rozszerzonym, w tym w języku obcym.

Umiejętności:

K2_U01 samodzielnie wyszukuje, analizuje, ocenia, selekcjonuje i integruje informacje ze źródeł pisanych i elektronicznych

K2_U03 na podstawie wiedzy z zakresu teologii dogmatycznej formułuje i argumentuje w sposób krytyczny hipotezy dotyczące teologii zasadnicznej i porównawczej

Kompetencje społeczne:

K2_K01 zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju zawodowego

Obecność na zajęciach obowiązkowa (dopuszczalne dwie nieobecności) – 20%, uczestnictwo w dyskusjach – 40%, zaliczenie – 40%.