Sposoby optymalizacji rozwoju dziecka

obowiązkowe

Celem kształcenia w ramach niniejszych zajęć jest zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą możliwości i kierunków optymalizacji potencjału rozwojowego dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.

W trakcie zajęć studenci poznają podstawowe rozwiązania metodyczne w zakresie wczesnego wspierania rozwoju dziecka. Zostaną przygotowani do samodzielnego rozpoznawania potrzeb edukacyjnych i rozwojowych dzieci oraz konstruowania odpowiednich do nich metodycznych propozycji wsparcia. Ważnym celem jest również kształtowaniu u studentów wrażliwości na potrzebę indywidualizacji oddziaływań wychowawczych i edukacyjnych oraz doskonalenia własnych umiejętności społecznych.

Garstka T., Grondas M., Kiełczewska A. K., Węgrzynowska J., Przemoc w szkole. Metody pracy wychowawczej, przeciwdziałanie, skuteczna interwencja, Raabe, Warszawa 2012

Jankowski B., Jaroszewska M., Kiełczewska A. K., Żmijska H., Sposoby na trudne zachowania uczniów. Utrzymanie dyscypliny w klasie, kultura osobista uczniów, zawieranie kontraktów szkolnych, Raabe, Białystok 2016

Berendt J., Orbitowska-Fernandez P., Sendor M., Empatia zmienia nas, zmienia szkołę, zmienia świat. Scenariusze zajęć Porozumienia bez przemocy dla nauczycieli, Wydawnictwo Cojanato, Warszawa 2019

FlemingJ., Fritz J., Zabawy na uspokojenie – odprężające zabawy dla dzieci ze szkoły podstawowej, Wyd. Jedność, Kielce 2001

Limont, W., Uczeń zdolny. Jak go rozpoznać i jak z nim pracować, GWP., Gdańsk 2012

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

C.W2. zasady organizacji optymalnego środowiska edukacyjnego w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej: możliwości wykorzystania w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodnych sposobów organizowania środowiska uczenia się i nauczania, organizację środowiska wychowawczego przy uwzględnieniu specyficznych potrzeb i możliwości poszczególnych dzieci, uczniów lub grup, a także potrzebę wykorzystywania w pracy z dzieckiem lub uczniem informacji uzyskanych na jego temat od specjalistów, w tym psychologa, logopedy, pedagoga, lekarza, oraz rodziców lub opiekunów;

C.W3. zasady: projektowania spersonalizowanych strategii edukacyjnych w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej, konstruowania wiedzy w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej, integrowania wiedzy i umiejętności dzieci w przedszkolu i uczniów w klasach I–III szkoły podstawowej, projektowania i prowadzenia działań pedagogicznych, rozpoznawania potrzeb, możliwości i uzdolnień dziecka lub ucznia, a także planowania, realizacji i oceny spersonalizowanych programów kształcenia i wychowania;

W ZAKRESIE UMIEJĘTNOŚCI ABSOLWENT POTRAFI:

C.U1. kształtować bezpieczne i przyjazne edukacyjne środowisko rozwoju dzieci lub uczniów, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb, możliwości i uzdolnień dziecka lub ucznia, z nastawieniem na osobowy i podmiotowy rozwój;

C.U3. wykorzystywać w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodne sposoby organizowania środowiska uczenia się – w sali lub klasie, poza placówką systemu oświaty i w środowisku lokalnym, dostarczać dzieciom lub uczniom różnych źródeł, w tym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnej, gromadzenia doświadczeń i okazji do zaangażowanego uczenia się;

C.U6. identyfikować i rozbudzać zainteresowania i zdolności dzieci lub uczniów, dostosowywać sposoby i treści nauczania do ich zasobów, rozwijać u dzieci lub uczniów ciekawość, aktywność i samodzielność poznawczą oraz kreatywne podejście do zadań;

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

C.K1. kierowania się wrażliwością etyczną, empatią, otwartością, krytycyzmem oraz przyjęcia odpowiedzialności za integralny rozwój dzieci lub uczniów i podejmowane działania pedagogiczne;

C.K3. budowania relacji wzajemnego zaufania między wszystkimi podmiotami procesu wychowania i kształcenia, w tym rodzicami lub opiekunami dziecka lub ucznia, oraz włączania ich w działania sprzyjające efektywności edukacji;

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

Przygotowanie opisowej propozycji rozstrzygnięcia problemu dydaktyczno-wychowawczego w odniesieniu do fikcyjnego studium przypadku uczennicy/ucznia.

Metody aktywizujące (drama, psychodrama, impro).

Zaliczenie przedmiotu na podstawie opisowej propozycji rozstrzygnięcia problemu dydaktyczno-wychowawczego w odniesieniu do fikcyjnego studium przypadku uczennicy/ucznia.