Metodyka edukacji matematycznej we wczesnej edukacji dziecka

obowiązkowe

Podstawowym celem zajęć jest wyposażenie studentów w wiedzę i praktyczne umiejętności z zakresu metodyki edukacji matematycznej oraz przygotowanie studentów do pracy z dziećmi w przedszkolu i na I etapie edukacyjnym. Uzmysłowienie błędnych i poprawnych celów edukacji matematycznej oraz skutecznych i nieskutecznych zasad jej prowadzenia.

w sali

W trakcie zajęć oraz prac samodzielnych lub/ i zespołowych nabywa kompetencje do prowadzenia edukacji matematycznej, diagnozowania osiągnięć dzieci i swoich. Poznaje nie tylko prawidłowe skuteczne zasady nauczania i uczenia się matematyki, ale również koncepcje nieprawidłowe edukacji matematycznej prowadzące do wykluczeń edukacyjnych.

Student: Poznaje podstawy programowe wychowania przedszkolnego oraz edukacji wczesnoszkolnej ze szczególnym zwróceniem uwagi na sposoby kształcenia a nie tylko na efekty. Porównuje aktualne dokumenty z poprzednimi zwłaszcza w zakresie integracji przedmiotowej, poziomowania nauczania i kształcenia umiejętności heurystycznych.

Poznaje wymagania zaproponowane przez UE m.in. w kompetencjach kluczowych oraz ograniczeniach ilościowych uczniów posiadających problemy w uzyskaniu minimum kompetencji. Poznaje poglądy i koncepcje psychologiczne wpływające na rozwój umiejętności matematycznych, ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji konstruktywistycznych, w tym propagowanych przez J. Brunera nauczania odkrywającego, kodów językowych B. Bernsteina oraz konstruktywistycznej praktyki Z. Semadeni.

Nabywa i doskonali umiejętności planowania i organizowania procesu nauczania-uczenia się matematyki ze szczególnym uwzględnieniem procesu uczenia się, w tym wzajemnego nauczania. Rozumie przewagę nauczania problemowego nad tematycznym oraz znaczenie nauczania projektowego.

Nie tylko nabywa wiedzę dotyczącą metod diagnozowania uzdolnień matematycznych, ale przede wszystkim metod kreowania tych zdolności.

Poznaje koncepcję nauczycielskiej diagnozy rozpoznawania trudności w uczeniu się i kreowanie uzdolnień matematycznych. Bada i ustala przyczyny niepowodzeń w uczeniu się matematyki, zapobiega m. im. wykluczeniom z nauki matematyki zwłaszcza w przypadku dzieci o niskim i bardzo niskim kapitale rodzinnym.

Nabywa wiedzę merytoryczną w zakresie podstawowych pojęć matematycznych. Nie tylko zna metody rozwiązywania zadań (problemów matematycznych), ale również ich tworzenia (formułowania) w tym czytanki matematycznej. Rozumie konieczność modyfikacji i tworzenia zadań (opisów problemów matematycznych) przez dzieci jako kompetencji niezbędnej w bieżącej jak i dalszej edukacji.

Planuje, prowadzi i ewaluuje proces nauczania-uczenia się matematyki w nauczaniu wczesnoszkolnym. Ze szczególnym uwzględnieniem metod umożliwiających zróżnicowanie poziomów nabywanych kompetencji. Zna obudowę metodyczną zajęć. Modyfikuje programy nauczania, organizuje proces oceniania w oparciu o 4 IZ. Doskonali warsztat metodyczny – projektuje fragmenty zajęć w zakresie matematyki.

1. Klus-Stańska D. i inni Rozwijanie myślenia matematycznego młodszych uczniów, ŻAK 2006.

2. Gruszczyk-Kolczyńska E. i inni Matematyczna edukacja wczesnoszkolna teoria i praktyka.

3. Kalinowska A., Pozwólmy dzieciom działać. Mity i fakty o rozwijaniu myślenia matematycznego, Warszawa 2010.

4. Klus-Stańska Dorota, (Anty)edukacja wczesnoszkolna Impuls 2015

5. F. Guillaumond, Nauka komunikowania się w grupie przedszkolnej, Cyklady, 2000

6. Fechner-Sędzicka I. i inni, Rozwijanie zainteresowań i zdolności matematycznych uczniów klas I III szkoły podstawowej. Poradnik dla nauczyciela, ORE, Warszawa 2012.

7. Piotrowski M., Matematyczny Trójkąt Bermudzki – trudności w kształceniu zaradności matematycznej, Studia z Teorii Wychowania 9/3

8. (24) oraz Błędne podstawy edukacji matematycznej i sposoby ich naprawienia, Studia z Teorii Wychowania 7/3 (16)

9. Dąbrowski Mirosław, Pozwólmy dzieciom myśleć. O umiejętnościach matematycznych polskich trzecioklasistów, CKE, Warszawa 2006. Literatura uzupełniająca:

10. D. Chauvel, Pierwsze doświadczenia naukowe przedszkolaka, Cyklady, 2006

11. Dziamska Dorota, Edukacja przez ruch. Matematyczne obrazy w szkole, WSiP, Warszawa 2009.

Literatura uzupełniająca:

1. Raporty z monitoringu umiejętności matematycznej

2. Artykuły dotyczące edukacji matematycznej w systemie brytyjskim i polskim

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

E.3.W1. stadia rozwoju umysłowego w kontekście zakresu i metod edukacji matematycznej, a także poziom rozumowań przedoperacyjnych, operacyjnych i formalnych;

E.3.W2. zagadnienia edukacji matematycznej w przedszkolu: podstawę programową i program edukacji matematycznej, rozwijanie intuicji dotyczących liczb i liczenia – kardynalnego, porządkowego i miarowego aspektu liczby, porównywanie liczebności zbiorów, stymulowanie rozwoju operacyjnego rozumowania – odwracalności operacji, rozwijania rozumowania przyczynowo - skutkowego i orientacji przestrzennej, w tym na kartce papieru, dodawania i odejmowania na palcach i innych zbiorach zastępczych, rozdawania i rozdzielania po kilka, rozwijania intuicji geometrycznych; gry i zabawy z wątkiem matematycznym oraz proste gry strategiczne;

E.3.W3. zagadnienia edukacji matematycznej w klasach I–III szkoły podstawowej:

podstawę programową, projektowanie aktywności matematycznej przy kształtowaniu pojęć liczbowych i sprawności rachunkowych, wprowadzanie symboliki i zapisu matematycznego, rozwijanie orientacji przestrzennej i wyobraźni geometrycznej oraz kształtowanie umiejętności matematycznych potrzebnych w sytuacjach życiowych;

E.3.W4. rolę pracy domowej ucznia i zasady konstruowania sprawdzianów i oceniania;

E.3.W5. formy aktywności dzieci lub uczniów: manipulacje, eksperymenty, budowanie modeli płaskich i przestrzennych z zastosowaniem różnych materiałów, w tym gotowych elementów, samodzielne odkrywanie praw matematycznych, prowadzenie prostych rozumowań, w tym z wykorzystaniem łamigłówek;

E.3.W6. znaczenie obliczeń pamięciowych, trudności w opanowaniu rachunków pamięciowych, techniki kształcenia biegłości rachunkowej i strategie sprytnych rachunków;

E.3.W7. metody pracy z zadaniami tekstowymi, stosowania reprezentacji graficznych w ćwiczeniach rachunkowych i rozwiązywaniu zadań tekstowych;

E.3.W8. znaczenie kształtowania umiejętności logicznego i krytycznego myślenia, stawiania i weryfikowania hipotez, dostrzegania i wykorzystywania regularności i analogii, używania argumentacji i kontrprzykładów, w tym w rozwiązywaniu łamigłówek, abstrahowania, uogólniania, klasyfikowania, definiowania i algorytmizowania;

E.3.W9. rodzaje i źródła typowych błędów uczniowskich, a także ich rolę i sposoby wykorzystania w procesie dydaktycznym;

E.3.W10. środki dydaktyczne w edukacji matematycznej dzieci: pakiety edukacyjne, karty pracy, elementy do manipulacji i klasyfikacji, liczydła, liczmany, klocki logiczne Dienesa, klocki Cuisenaire’a, kostki do gry, domina, karty, mozaiki, konstrukcyjne klocki geometryczne różnych typów, łamigłówki logiczne i proste gry strategiczne;

E.3.W11. znaczenie wykorzystania gier i zabaw matematycznych do realizacji celów dydaktycznych, w tym zastosowanie w pracy z uczniem z trudnościami w uczeniu się oraz z uczniem zdolnym; zasady konstruowania gier przez uczniów, zespołowe formy uczenia się i utrwalania wiadomości;

E.3.W12. rolę konkursów matematycznych dla uczniów klas I–III szkoły podstawowej: rodzaje, zasady rozgrywania, charakter zadań, walory kształcące oraz sposoby przygotowania uczniów do udziału w konkursach.

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

E.3.U1. kształtować u uczniów pojęcie liczby;

E.3.U2. rozwijać wyobraźnię i orientację przestrzenną;

E.3.U3. wdrażać uczniów w zasady logicznego myślenia;

E.3.U4. budować sytuacje edukacyjne skłaniające uczniów do budowania hipotez i ich weryfikacji;

E.3.U5. stosować gry i inne pomoce naukowe w nauczaniu matematyki; E.3.U6. analizować błędy popełniane przez uczniów i wyciągać z nich wnioski;

E.3.U7. pracować z uczniami o szczególnych uzdolnieniach matematycznych.

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

E.3.K1. rozbudzania zainteresowania uczniów myśleniem matematycznym;

E.3.K2. wskazywania uczniom korzyści z uczenia się matematyki.

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

aktywność na zajęciach i znajomość literatury, dyskusja, praca z materiałami przekazanymi przez wykładowcę i test kończący

BILANS PUNKTÓW ECTS:

1,0 ECTS – 30 godzin kontaktowych i czytanie wskazanej literatury;

4,0 ECTS - praca z materiałami przekazanymi przez wykładowcę i test kończący .

METODY I KRYTERIA OCENIANIA: Nauczanie frontalne, dyskusja, praca z materiałami przekazanymi przez wykładowcę.

W ocenianiu brane będą pod uwagę kryteria:

i. Obecność i aktywność na wszystkich zajęciach.

ii. Przesyłanie na bieżąco do prowadzącego wszystkich elementów portfolio tworzonego na podstawie pytań sformułowanych podczas zajęć i zapisanych w plikach sylabusa szczegółowego (prezentowanego każdorazowo podczas zajęć).

iii. Osoby nieobecne ma zajęciach zobowiązane są do wykonania zadań określonych w sylabusach oraz zadań dodatkowych określonych przez prowadzącego.

iv. Test kończący.

Ocena końcowa jest wystawiana na podstawie średniej z liczy punktów za zadania określone w sylabusach (waga 70%) oraz za sprawdzian końcowy (waga 30%). Progi procentowe oceny:

• 60% - 67% ocena: 3.0.;

• 68% - 75% ocena: 3,5;

• 76% - 83% ocena: 4.0;

• 84% - 92% ocena: 4,5;

• 93% - 100% ocena: 5.0.