Komunikacja w zespole rówieśniczym

obowiązkowe

Rozumienia różnorodności komunikatów i wagi w życiu człowieka. Zajęcia pozwolą studentom w większym stopniu rozpoznawać i kształtować postawy komunikacyjne w różnych sytuacjach, zarówno zawodowych jak i prywatnych.

Celem przedmiotu jest poznanie najważniejszych zagadnień z obszaru komunikacji interpersonalnej oraz ćwiczenie umiejętności komunikacyjnych koniecznych, by skutecznie porozumiewać się z innymi ludźmi. Opanowanie przez studentów wiedzy na temat praktycznych umiejętności prezentowania we właściwy sposób własnego zdania i aktywnego słuchania, dostrzegania i przełamywania przez nich różnorodnych barier komunikacyjnych.

Komunikacja interpersonalna: model komunikacyjny F. Schultza von Thuna, różnice płciowe w komunikowaniu.

Komunikacja werbalna i niewerbalna. Formalne i nieformalne sieci komunikacyjne.

Kontekst komunikacyjny i jego wpływ na interpretację zdarzeń.

Wymiar interpersonalny i zadaniowy sytuacji komunikacyjnych.

Rola i funkcje komunikacji w grupie.

Bariery komunikacyjne w zespole. Wykluczanie za pomocą jezyka: hate speech

Komunikacja interpersonalna w relacji rodzinnej i w sytuacji przyjacielskiej.

Sposoby wpływania na atmosferę i charakter rozmowy.

Interpersonalne style komunikacji. Komunikacja kulturowa: stereotypy

Strategie negocjacyjne i techniki perswazyjne.

Perswazja i manipulacja w relacjach społecznych

Literatura podstawowa:

S.P. Morreale, B.H. Spitzberg, J.K. Barge, Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności, [tł. P. Izdebski, A. Jaworska, D. Kobylińska], Warszawa 2008, Wydawnictwo naukowe PWN

Literatura uzupełniająca:

Rusinek Michał, Zalazińska Aneta : Retoryka podręczna czyli Jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić. - Kraków : Wydawnictwo Znak, 2005 .

Stewart J. (red.), Mosty zamiast murów, Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2008.

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

C.W2. zasady organizacji optymalnego środowiska edukacyjnego w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej: możliwości wykorzystania w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodnych sposobów organizowania środowiska uczenia się i nauczania, organizację środowiska wychowawczego przy uwzględnieniu specyficznych potrzeb i możliwości poszczególnych dzieci, uczniów lub grup, a także potrzebę wykorzystywania w pracy z dzieckiem lub uczniem informacji uzyskanych na jego temat od specjalistów, w tym psychologa, logopedy, pedagoga, lekarza, oraz rodziców lub opiekunów;

C.W3. zasady: projektowania spersonalizowanych strategii edukacyjnych w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej, konstruowania wiedzy w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej, integrowania wiedzy i umiejętności dzieci w przedszkolu i uczniów w klasach I–III szkoły podstawowej, projektowania i prowadzenia działań pedagogicznych, rozpoznawania potrzeb, możliwości i uzdolnień dziecka lub ucznia, a także planowania, realizacji i oceny spersonalizowanych programów kształcenia i wychowania;

W ZAKRESIE UMIEJĘTNOŚCI ABSOLWENT POTRAFI:

C.U3. wykorzystywać w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodne sposoby organizowania środowiska uczenia się – w sali lub klasie, poza placówką systemu oświaty i w środowisku lokalnym, dostarczać dzieciom lub uczniom różnych źródeł, w tym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnej, gromadzenia doświadczeń i okazji do zaangażowanego uczenia się;

C.U5. organizować zabawy i zajęcia stymulujące aktywność poznawczą dzieci lub uczniów, wspólnotowe i kooperacyjne uczenie się, angażujące emocjonalnie, motywacyjnie i poznawczo wszystkie dzieci lub uczniów, wspierać ich adaptację do uczenia się we wspólnocie oraz identyfikować spontaniczne zachowania dzieci lub uczniów jako sytuacje wychowawczo-dydaktyczne i wykorzystywać je w procesie edukacji;

C.U6. identyfikować i rozbudzać zainteresowania i zdolności dzieci lub uczniów, dostosowywać sposoby i treści nauczania do ich zasobów, rozwijać u dzieci lub uczniów ciekawość, aktywność i samodzielność poznawczą oraz kreatywne podejście do zadań;

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

C.K2. formowania wartościowych indywidualnie i społecznie zachowań i postaw dzieci lub uczniów, w tym wobec kultury i sztuki, oraz inspirowania dzieci lub uczniów do wyrażania swojej indywidualności w sposób twórczy;

C.K3. budowania relacji wzajemnego zaufania między wszystkimi podmiotami procesu wychowania i kształcenia, w tym rodzicami lub opiekunami dziecka lub ucznia, oraz włączania ich w działania sprzyjające efektywności edukacji;

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

Aktywny udział w zajęciach 15%,

indywidualna zaliczeniowa prezentacja m-m na wybrany temat 25%,

pisemny test zaliczeniowy wykładów 60%