Metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej

obowiązkowe

w sali

Ćwiczenia z przedmiotu metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej mają na celu zapoznanie studentów z podstawowymi metodami, technikami i narzędziami stosowanymi przez pedagogów w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Zajęcia przybliżają studentom uwarunkowania stosowania poszczególnych metod i technik w pracy z różnymi grupami wychowanków (wychowankowie w pieczy zastępczej, wychowankowie z różnego typu niepełnosprawnością itp.) oraz w różnych rodzajach placówek.

Podczas ćwiczeń z przedmiotu metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej poruszane są następujące zagadnienia:

- warsztat metodyczny pedagoga zatrudnionego w różnych typach placówek opiekuńczo-wychowawczych i z różnymi grupami wychowanków;

- metody, techniki i narzędzia stosowane w pedagogice opiekuńczo-wychowawczej (metoda pracy z indywidualnym przypadkiem i z grupą),

- wybrane cele pracy opiekuńczo-wychowawczej: zapewnienie wychowankowi: dobrostanu (w rozumieniu fizycznym, psychospołecznym, duchowym), warunków do rozwoju, samodzielności, poszanowania godności, budowania poczucia własnej wartości itp.

- formy pracy z wychowankiem: ratownictwo, opieka, pomoc, kompensowanie deficytów wyniesionych ze środowiska rodzinnego, profilaktyka;

- motywowanie wychowanka do działania, zmian, pokonywania trudności,

- prezentacja warsztatu metodycznego znanych pedagogów oraz inspirujących, nowatorskich metod stosowanych w wybranych placówkach opiekuńczo-wychowawczych,

- współpraca z rodziną biologiczną wychowanka,

- higiena psychiczna wychowawcy, zapobieganie zjawisku wypalenia zawodowego.

Literatura podstawowa:

- G. Gajewska, A. Doliński, Teoretyczno-metodyczne aspekty warsztatu pracy pedagoga, Zielona Góra 2002.

- G. Gajewska, A. Doliński, A. Szczęsna, Warsztat pracy pedagoga. Zbiór scenariuszy i konspektów, Zielona Góra 2000.

- E. Bochno, Rozmowa jako metoda oddziaływania wychowawczego, Kraków 2004.

- U. Kamińska, Zarys metodyki pracy opiekuńczo-wychowawczej w rodzinnych i instytucjonalnych formach wychowania, Katowice 2002.

Literatura uzupełniająca:

- Z. Dąbrowski, Pedagogika opiekuńcza w zarysie, Olsztyn 2006.

- T. Bajkowski, K. Sawicki, U. Namiotko, Diagnostyka i metodyka psychopedagogiczna w warunkach wielokulturowości, Warszawa 2014.

- B. Wojciechowska-Charlak (red.), Praca opiekuńczo-wychowawcza, Kielce 2003.

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

O.W1. zagadnienia związane z wiedzą o strukturze i funkcjach systemu edukacji; celach, podstawach prawnych, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, terapeutycznych, kulturalnych i pomocowych;

O.W2. terminologię używaną w pedagogice (ze szczególnym uwzględnieniem problematyki omawianej w obszarze pedagogiki opiekuńczo - wychowawczej) rozumie jej źródła oraz zastosowanie w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych;

O.W3. zagadnienia związane z zaawansowaną wiedzą o uczestnikach działalności edukacyjnej, wychowawczej, opiekuńczej, kulturalnej i pomocowej.

W ZAKRESIE UMIEJĘTNOŚCI ABSOLWENT POTRAFI:

O.U1. wykorzystywać zaawansowaną wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów ludzkich zachowań;

O.U2. posługiwać się szczegółowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania, interpretowania oraz projektowania strategii działań pedagogicznych; generować rozwiązania konkretnych problemów pedagogicznych w zakresie opieki i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań;

O.U3. podejmować wyzwania zawodowe oraz oceniać przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi sferami działalności pedagogicznej w szczególności w zakresie działań opiekuńczo- wychowawczych.

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

O.K1. docenienia znaczenia nauk pedagogicznych dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w środowiskach społecznych i odnoszenia zdobytej wiedzy do projektowania działań zawodowych w tym działań opiekuńczych i wychowawczych;

O.K2. wykorzystania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej do budowania warsztatu pracy pedagoga, do zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązaniem problemu;

O.K3. wykazywania wrażliwości i gotowości działania na rzecz osób wymagających opieki, pomocy i szczególnej troski.

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

- ocena aktywności i przygotowania studenta do poszczególnych zajęć,

- ocena pisemnej pracy zaliczeniowej na zakończenie zajęć.

Metody: nauczanie frontalne, dyskusja, lektura literatury przedmiotu, prezentacja multimedialna, film.

Rozliczenie punktów ECTS (2 ECTS):

1 ECTS - uczestniczenie w ćwiczeniach (30 godz.), przygotowanie do bieżących zajęć,

1 ECTS - przygotowanie pisemnej pracy zaliczeniowej na zadany przez prowadzącego temat.

Obecność na zajęciach obowiązkowa. Dopuszczalne dwie nieobecności w semestrze. Po przekroczeniu tego limitu student jest zobowiązany do przygotowania prezentacji multimedialnej na temat dotyczący zagadnień poruszanych na zajęciach, które opuścił.