Pedagogika społeczna

obowiązkowe

mieszany: w sali i zdalnie

Celem zajęć jest orientacja w podstawach teoretyczno-metodologicznych; poznanie ram działania pedagoga społecznego; rozumienie związków pedagogiki społecznej z pedagogiką opiekuńczą i pracą socjalną; rozumienie współczesnej roli i zadań pedagogiki społecznej; dostarczenie wiedzy potrzebnej do analizowania zagrożeń rozwoju i wyłączania z życia społecznego; rozumienia idei, form i problemów kształcenia ustawicznego.

Pedagogika społeczna i jej miejsce wśród nauk pedagogicznych. Źródła, rodowód i prekursorzy pedagogiki społecznej ze szczególnym uwzględnieniem etapów rozwoju pedagogiki społecznej w Polsce. Czołowi przedstawiciele pedagogiki społecznej w Polsce. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej – jej współczesne funkcje i zadania. Środowiskowy charakter pedagogiki społecznej. Problemy różnych środowisk w kontekście problemów rodziny i środowiska lokalnego. Podstawowe problemy społeczne: ubóstwo, bezrobocie, bezdomność, uzależnienia, nierówności społeczne – jako wyzwania dla pedagogiki. Wymiar profilaktyczny działania pedagoga społecznego. Rola pedagogiki społecznej w budowaniu kapitału ludzkiego. Społeczeństwo obywatelskie, partycypacja społeczna, kapitał społeczny. Obszary empirycznych dociekań pedagogiki społecznej.

Literatura podstawowa:

*Dziecko w rodzinie i w środowisku rówieśniczym: wybrane zagadnienia i źródła z pedagogiki społecznej, red. J. Izdebska, Białystok 2003.

*Funkcjonowanie i kierunki rozwoju pedagogiki społecznej w Polsce,

red. E. Trempała, M. Cichosz, Olecko 2000.

*Kawula S., Pedagogika społeczna dokonania – aktualność – perspektywy, Toruń 2006.

*Kawula S., Pedagogika społeczna w społeczeństwie ryzyka, Olsztyn 2004.

*Marynowicz-Hetka E., Pedagogika społeczna: podręcznik akademicki, T. 1, Warszawa 2006.

*Marynowicz-Hetka E., Pedagogika społeczna: podręcznik akademicki, T. 2, Warszawa 2007.

Literatura uzupełniająca:

*Cichosz M., Pedagogika społeczna w Polsce w latach 1945-2005: rozwój, obszary refleksji i badań, koncepcje, Toruń 2006.

*Grzybek G., Michałowski S., Studenski M., Etyczne podstawy pedagogiki społecznej: wybrane zagadnienia, Bielsko-Biała 2004.

*Koncepcje pedagogiki społecznej, red. T. Frąckowiak, Poznań 1996.

*Piekarski J., U podstaw pedagogiki społecznej: zagadnienia teoretyczno-metodologiczne, Łódź 2007.

*Radziewicz-Winnicki A., Pedagogika społeczna w obliczu realiów codzienności, Warszawa 2008.

*Wroczyński R., Pedagogika społeczna, Warszawa 1985.

W zakresie WIEDZY absolwent:

PED2A ma uporządkowaną wiedzę o uczestnikach działalności edukacyjnej, opiekuńczo-wychowawczej, kulturalno-oświatowej, pomocowej i terapeutycznej, pogłębioną w wybranych zakresach; P6U_W, P6S_WG

NAU2AR zna i rozumie edukację w perspektywie pedagogiki resocjalizacyjnej, rolę szkoły jako środowiska społeczno-wychowawczego oraz środowiska inkluzji społecznej oraz jej zadania i funkcje wychowawcze, rolę placówki resocjalizacyjnej oraz środowisko, w jakim one działają; rolę i zadania nauczycieli i wychowawców; rolę, zadania pedagoga resocjalizacyjnego w środowisku szkolnym; rolę, zadania, metody pracy pedagoga szkolnego; specyfikę procesu nauczania i pracy szkolnej w instytucjach, placówkach i ośrodkach o charakterze resocjalizacyjno-wychowawczym; P6U_W, P6S_WK

W zakresie UMIEJĘTNOŚCI absolwent:

PED2A potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów edukacyjnych, opiekuńczo-wychowawczych, kulturalnych, resocjalizacyjnych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych w pracy z wychowankami; P6U_U, P6S_UW

NAU2 potrafi diagnozować osoby zagrożone i nieprzystosowane społecznie; analizować i stosować diagnozę psychopedagogiczną w resocjalizacji; stosować diagnozę deficytów i potencjałów; prezentować i analizować modele diagnostyczne; stosować diagnozę źródeł nieprzystosowania społecznego; P6U_U,

W zakresie KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH absolwent:

PED2A ma zaawansowaną świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i dorobku zawodowego, dokonuje krytycznej oceny odbieranych treści, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia z uwzględnieniem zmieniających się potrzeb społecznych; P6U, P7S_KK,

NAU2A jest gotów do okazywania empatii uczniom lub wychowankom potrzebującym wsparcia i pomocy, porozumiewania się z osobami pochodzącymi z różnych środowisk i o różnej kondycji emocjonalnej; P6U, P6S

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

Weryfikacja efektów uczenia się prowadzona jest na różnych etapach kształcenia poprzez:

a) bieżącą ocenę pracy studenta w trakcie trwania zajęć (projekty, prezentacje, opracowania pisemne, aktywność, itp.),

b) egzaminy modułowe lub przedmiotowe.

Weryfikacja obejmuje wszystkie kategorie efektów (wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne).

Sposoby weryfikacji modułowych efektów uczenia się są określone w sylabusach przedmiotowych. Sylabus precyzuje warunki zaliczenia przedmiotu/modułu.

Uznawanie efektów uczenia się w trybie nauki na odległość:

• Realizacja zajęć na odległość nie narusza art. 63 ust. 1 Ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym;

• Utrzymuje się liczbę punktów ECTS przypisaną określonemu przedmiotowi w realizowanym programie studiów;

• Punkt ECTS nadal odpowiada 25–30 godzinom pracy studenta obejmującym zajęcia z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, organizowanym przez uczelnię oraz indywidualną pracę studenta związaną z tymi zajęciami.

Prowadzenie zajęć odbywa się w trybie synchronicznym przy użyciu aplikacji MS Teams.

BILANS PUNKTÓW ECTS:

1 ECTS – 30 godzin kontaktowych; 1 ECTS – czytanie wskazanej literatury;

2 ECTS – prace pisemne.

METODY I KRYTERIA OCENIANIA:

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność i aktywność na zajęciach oraz zaliczenie kolokwium pisemnego.