Logika i teoria poznania
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WT-S1-T-LTP1 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Logika i teoria poznania |
Jednostka: | Wydział Teologiczny |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
5.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Student zdobywa wiedzę na temat zagadnień z zakresu logiki i teorii poznania, poznaje metody badawcze stosowane przez te nauki, zdobywa umiejętność samodzielnego badania zagadnień związanych z logiką i teorią poznania oraz stosowania wiedzy z zakresu logiki i teorii poznania w pracy teologa. |
Pełny opis: |
Zajęcia dostarczają syntetycznej wiedzy dotyczącej logiki i teorii poznania oraz przesłanek metodologicznych koniecznych do zrozumienia problemów poruszanych przez filozofów i teologów. Celem zajęć jest wprowadzenie studentów w problematykę związaną z logiką i teorią poznania, zapoznanie z najważniejszymi zagadnieniami z zakresu owych dyscyplin, a także ukazanie związków zachodzących pomiędzy filozofią, teologią a logiką i teorią poznania. Zajęcia mają za zadanie wykształcić w studentach umiejętność samodzielnego rozwiązywania problemów z zakresu logiki i epistemologii oraz wzbudzić pragnienie dalszego zdobywania wiedzy z tych dziedzin. Dzięki zajęciom studenci nabywają umiejętności stosowania wiedzy z logiki i teorii poznania przy rozwiązywaniu zagadnień teologicznych i filozoficznych. Zagadnienia Teoria poznania I. Spór o granice poznania. 1. Realizm epistemologiczny: realizm atomistów starożytnych, realizm arystotelesowsko-tomistyczny, realizm materialistyczny. 2. Idealizm immanentny (G. Berkeley). 3. Idealizm transcendentalny (I. Kant). 4. Fenomenologia (E. Husserl). 5. Idealizm obiektywny (Platon, Plotyn, Augustyn, G. W. F. Hegel). 6. Sceptycyzm – istota sceptycyzmu, rodzaje sceptycyzmu, jego uzasadnienie. II. Zagadnienie źródeł poznania. 7. Empiryzm: empiryzm umiarkowany (Arystoteles, Tomasz z Akwinu, J. Locke), empiryzm skrajny (sensualizm E. B. Condillaca i G. Berkeleya). 8. Racjonalizm: racjonalizm umiarkowany (Heraklit z Efezu, Demokryt, tomizm), racjonalizm skrajny (Parmenides, natywizm). 9. Intuicjonizm (H. Bergson). Mistyka (Plotyn, mistyka chrześcijańska). III. Zagadnienie prawdy. 10. Klasyczna definicja prawdy i zarzuty przeciw niej podnoszone. 11. Nieklasyczne definicje prawdy – prawda jako zgodność z kryteriami: koherencyjna teoria prawdy, teoria zgodny powszechnej, kryterium oczywistości, prawda według pragmatyzmu. 12. Reinterpretacja klasycznej definicji prawdy według Kazimierza Ajdukiewicza. 13. Sceptycyzm i jego odparcie według K. Ajdukiewicza. Logika I. Logika dedukcyjna i indukcyjna II. Sylogizm i jego części III. Klasyfikacja jakościowa sądów: sądy twierdzące i przeczące IV. Klasyfikacja ilościowa sądów: sądy ogólne i szczegółowe V. Cztery sądy kategoryczne: 1. sąd ogólny i twierdzący (ogólno-twierdzący), 2. ogólny i przeczący (ogólno-przeczący); 3. szczegółowy i twierdzący (szczegółowo-twierdzący), szczegółowy i przeczący (szczegółowo-przeczący) VI. Rozkład terminów w sądach kategorycznych VII. Terminy większe i mniejsze w sylogizmie. Przesłanka większa i mniejsza w sylogizmie. VIII. Reguły określania niezawodności rozumowania dedukcyjnego (sylogizmu) IX. Przekształcanie zdań języka potocznego w sądy kategoryczne. XI. Przekształcanie sądów kategorycznych w zdania równoznaczne. XII. Rodzaje definicji XIII. Błędy logiczne: 1. Błąd pomieszania supozycji 2. Błędy kontekstualne 3. Błąd pomieszania podwójnej roli zwrotów czasownikowych 4. Błąd ekwiwokacji i logomachia 5. Błąd amfibologii 6. Błąd argumentowania z autorytetu 7. Błąd argumentum ad hominem 8. Błąd argumentum ad misericordiam 9. Błąd argumentum ad ignorantiam 10. Błąd petitio principii 11. Błąd kompozycji 12. Błąd podziału 13. Błąd ignoratio elenchi |
Literatura: |
Literatura podstawowa: R. M. Leszczyński, Główne problemy i kierunki w filozofii, Warszawa 2010; G. Berkeley, Trzy dialogi między Hylasem i Filonusem (dowolne wydanie); K. Ajdukiewicz, Zagadnienia i kierunki filozofii, Kęty-Warszawa 2003. Literatura uzupełniająca: K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1965; A. Anzenbacher, Wprowadzenie do filozofii, Kraków 1987; L. Borkowski, Elementy logiki formalnej, Warszawa 1972; W. Marciszewski, Podstawy logicznej teorii przekonań, Warszawa 1972; G. Berkeley, Traktat o zasadach poznania ludzkiego (dowolne wydanie); I. Kant, Krytyka czystego rozumu (wydanie dowolne); T. Kotarbiński, Dzieła wszystkie: Ontologia, teoria poznania i metodologia nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993; R. H. Popkin, A. Stroll, Filozofia, Poznań 1994; Z. Ziembiński, Logika praktyczna (dowolne wydanie). |
Efekty uczenia się: |
WIEDZA K1_W03 student zna terminologię z zakresu logiki i teorii poznania na poziomie zaawansowanym oraz podstawową terminologię z zakresu pokrewnych dyscyplin K1_W07 ma uporządkowaną wiedzę o głównych kierunkach w logice i teorii poznania, w aspekcie historycznym oraz rozumie ich argumentację. UMIEJĘTNOŚCI K1_U01 potrafi wyszukać i dobierać informacje ze źródeł pisanych i elektronicznych oraz krytycznie je oceniać K1_U02 samodzielnie interpretuje i komentuje tekst z zakresu logiki i teorii poznania, dobierając właściwe metody badawcze K1_U03 wykorzystuje wiedzę metodologiczną w krytycznej analizie i syntezie na podstawie źródeł i poglądów innych autorów K1_U04 potrafi argumentować i wnioskować, analizując i rozwiązując złożone zagadnienia z logiki i teorii poznania KOMPETENCJE SPOŁECZNE K1_K01 krytycznie ocenia zakres posiadanej wiedzy i umiejętności i rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju zawodowego K1_K05 identyfikuje problemy etyczne związane z pracą zawodową, aktywnie współdziała w rozwiązywaniu problemów K1_K06 ma świadomość znaczenia polskiego i światowego dziedzictwa filozoficznego, zarówno w aspekcie teoretycznym, jak i praktycznym, dla rozwoju kulturowego i społecznego oraz dba o to dziedzictwo |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody weryfikacji efektów uczenia się. Z przedmiotu uzyskuje się ocenę z egzaminu. Przedmiot zaliczany jest na podstawie: a) aktywności studenta w trakcie zajęć/ćwiczeń (K1_K01), b) jakości dyskursu prowadzonego przez niego w takcie zajęć/ćwiczeń (K1_U02; K1_U03; K1_U04), c) pozytywnego zaliczenia przedmiotu przez studenta w formie egzaminu ustnego (K1_W01; K1_W03; K1_W07; K1_U03). Kryteria oceniania. Ocena niedostateczna: Student nie posiada podstawowej wiedzy na temat logiki i teorii poznania. Ocena dostateczna: Student posiada podstawową wiedzę na temat logiki i teorii poznania. Ocena dobra: Student posiada gruntowną wiedzę na temat logiki i teorii poznania. Ocena bardzo dobra: Student posiada specjalistyczną wiedzę na temat logiki i teorii poznania. Składniki oceny w procentach: Udział w zajęciach 20% Aktywność na zajęciach 20% Egzamin ustny 60% Student posiadający zgodę na Indywidualną organizację studiów (IOS) zgłasza się do nauczyciela akademickiego w celu ustalenia indywidualnego toku pracy i zasad uzyskania zaliczeń (oraz przystąpienia do egzaminu). |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/2023" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-02-23 |
zobacz plan zajęć |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
Egzamin, 0 godzin
Wykład, 15 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Rafał Leszczyński | |
Prowadzący grup: | Rafał Leszczyński | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie i egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie Egzamin - Egzamin Wykład - Zaliczenie |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/2024" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-21 |
zobacz plan zajęć |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
Egzamin, 0 godzin
Wykład, 15 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Rafał Leszczyński | |
Prowadzący grup: | Rafał Leszczyński | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie i egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie Egzamin - Egzamin Wykład - Zaliczenie |
Właścicielem praw autorskich jest Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie.