Psychologia kliniczna

obowiązkowe

Zajęcia w sem. zimowym r. akad. 2024/25 prowadzone są online na platformie MS Teams w formie spotkań synchronicznych.

zdalnie

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i zagadnieniami z obszaru psychologii klinicznej, ze szczególnym zaakcentowaniem zakresu obejmowanego przez tę dyscyplinę naukową, a także pogłębianiem wiedzy i umiejętności w zakresie wybranych zagadnień: np. psychologii zdrowia, psychopatologii, pomocy psychologicznej.

W trakcie wykładu przedstawione zostaną podstawowe informacje dotyczące definicji, zakresu i zadań psychologii klinicznej. Pogłębione zostaną kwestie z obszaru dwóch bloków tematycznych: 1) psychologii zdrowia, głównie dotyczące związku psychiki z ciałem (psychoneuroimmunologia, psychosomatyka, reakcja stresowa, mechanizm działania placebo i optymizmu); 2) psychopatologii - definicje i klasyfikacje zaburzeń psychicznych i zaburzeń osobowości oraz podstawowe formy diagnozy i pomocy psychologicznej osobom chorym.

ORGANIZACJA ZAJĘĆ

1. Zajęcia odbywają się w formie zdalnej na platformie MS Teams, w trybie synchronicznych spotkań.

2. Kurs kończy się zaliczeniem na ocenę.

3. Aby zaliczyć kurs i uzyskać ocenę należy: 1) wykonywać zadania proponowane podczas zajęć (na minimum 60 %), 2) zaliczyć (na minimum 60 %) kolokwium śródsemestralne i końcowe (średnia z dwóch ocen z kolokwiów będzie podstawą do wyliczenia oceny końcowej), 4) wymagana obecność na minimum 30% zajęć.

Przeliczenie punktów procentowych uzyskanych w kolokwium śródsemestralnym i końcowym na ocenę:

60%–67% - 3.0

68%-75% - 3,5

76%-83% - 4.0

84%-92% - 4,5

93%-100% - 5.0

4. Wszystkie materiały do zadań wykonywanych podczas zajęć udostępnione będą w wersji elektronicznej.

Literatura obowiązująca do kolokwium końcowego z Psychologii klinicznej – dostępne w czytelni ChAT

L. Cierpiałkowska, H. Sęk (red.) (2017). „Psychologia kliniczna”, PWL.

- rozdz. 15, Psychologia zaburzeń lękowych i dysocjacyjnych (L. Cierpiałkowska i D. Górska), str. 307 – 319.

- rozdz. 16, Psychologia schizofrenii (H. Sęk i S. Steuden), str. 323 – 345.

- rozdz. 17, Psychologia zaburzeń nastroju (H. Sęk), str. 349 – 363.

Tematy realizowane podczas zajęć:

Psychologia kliniczna: definicja, cele, zakres (14.10.)

Pozytywne i negatywne przejawy wpływu psychiki na ciało (21.10)

Definicje i klasyfikacje zaburzeń psychicznych (28.10.)

Efekt placebo i nocebo (4.11.)

Stres (18.11.)

Psychologia pozytywna (25.11.)

Kolokwium śródsemestralne (2.12.)

Psychoneuroimmunologia (9.12.)

Zaburzenia lękowe (16.12.)

Neuroplastyczność mózgu w kontekście wybranych zaburzeń psychicznych (23.12.)

Zaburzenia psychotyczne – schizofrenia (13.01.)

Depresja (20.01.)

Zaburzenia afektywne – ChAD (27.01.)

Kolokwium końcowe (3.02.)

Literatura obowiązkowa:

1. L. Cierpiałkowska, H. Sęk (red.) (2017). „Psychologia kliniczna”, PWL.

- rozdz. 15, Psychologia zaburzeń lękowych i dysocjacyjnych (L. Cierpiałkowska i D. Górska), str. 307 – 319.

- rozdz. 16, Psychologia schizofrenii (H. Sęk i S. Steuden), str. 323 – 345.

- rozdz. 17, Psychologia zaburzeń nastroju (H. Sęk), str. 349 – 363.

2. Butcher, J. N. (2017). Psychologia zaburzeń: DSM-5. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne (wybrane rozdziały)

ICD-11: https://icd.who.int/browse11/l-m/en

3. Strelau, J., Doliński, D. (red.) (2015). Psychologia akademicka. Tom 2. Gdańsk: GWP (rozdz. 16, 17, 19).

Literatura uzupełniająca:

1. Martin, P. (2000). Umysł, który szkodzi. Poznań: Dom Wydawniczy Rabis. Str. 7-33 (o związku psychiki z ciałem) i 143-153 (Biologia stresu).

2. Nurzyńska, A., Wasińska-Pokrywka, M. (2007). Psychoneuroimmunologia – historia i przegląd obszarów badań. Nowiny Psychologiczne, 3, 49 – 62.

3. Dolińska, B. (2011). Placebo.

4. Sikorski W. (2016). "Psychoterapia sprzyjająca mózgowi", Wyd. Difin, Warszawa, str. 15-45 (neuroplastyczność, rozdz. 1), 99-127 (rola wyobraźni, rozdz. 4).

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

A.3.W2. rozwój człowieka w cyklu życia, w tym proces rozwoju dziecka w kolejnych okresach dzieciństwa: rozwój fizyczny, motoryczny i psychospołeczny, rozwój procesów poznawczych, społeczno-emocjonalny i moralny, a także rozwój i kształtowanie osobowości; szczególne uzdolnienia; normy rozwojowe (różnorodność ujęć), zjawisko dysharmonii (asynchronii) rozwojowej, zaburzenia w rozwoju podstawowych procesów psychicznych oraz teorie integralnego rozwoju dziecka lub ucznia;

W ZAKRESIE UMIEJĘTNOŚCI ABSOLWENT POTRAFI:

A.3.U2. obserwować zachowania społeczne i ich uwarunkowania;

A.3.U3. skutecznie i świadomie komunikować się z użyciem właściwej terminologii;

A.3.U4. rozpoznawać bariery i trudności udziału dzieci lub uczniów w różnych formach aktywności;

A.3.U5. rozpoznawać potrzeby psychospołecznego wsparcia dziecka lub ucznia;

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

A.3.K2. wykorzystania zdobytej wiedzy psychologicznej do analizy zdarzeń pedagogicznych;

A.3.K3. ciągłego doskonalenia swojej wiedzy merytorycznej i umiejętności zawodowych.

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

- kolokwium końcowe

- bieżąca ocena zadań wykonywanych w asynchronicznej części zajęć.

Prezentacja multimedialna, dyskusja, zadania do samodzielnego opracowania.

BILANS PUNKTÓW ECTS:

godziny kontaktowe - 1 ECTS

zadania wykonywane podczas zajęć - 1 ECTS

przygotowanie do dwóch kolokwiów końcowego - 2 ECTS

Ocena końcowa wyliczana będzie jako średnia z dwóch ocen - z kolokwium śródsemestralnego i z kolokwium końcowego. Wymagane jest zaliczenie każdego kolokwium na ocenę co najmniej dostateczną – tzn. otrzymanie oceny niedostatecznej z którejkolwiek części jest równoznaczne z oceną niedostateczną z całego kursu.