Język polski - kształcenie literackie i językowe

obowiązkowe

Celem przedmiotu jest osiągnięcie założonych efektów kształcenia poprzez realizację określonych zadań dydaktycznych. W trakcie ćwiczeń student powinien uzyskać wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne związane z:

– podstawowym zasobem pojęć polonistycznych,

– wiedzą o językowej komunikacji,

– umiejętnością interpretowania literatury oraz podstawowych wzorców kulturowych.

w sali

Wyrabianie i rozwijanie zdolności rozumienia utworów literackich oraz innych

tekstów kultury. Rozwijanie rozumienia twórczego i sprawczego charakteru działań językowych oraz formowanie odpowiedzialności za własne zachowania językowe.

Treści programowe:

- Podstawy wychowania estetycznego, 2 godz.

- Słowo w kulturze, 2 godz.

- Metody nauki pisania i czytania. Najnowsze tendencje w procesie nauki czytania, 2 godz.

- Wybrani autorzy literatury i ich twórczość, 2 godz.

- Rozwijanie twórczej aktywności uczniów, 2 godz.

- Gry i zabawy dydaktyczne w polonistycznej edukacji, 2 godz.

- Dramatyzacje w nauczaniu. Wykorzystanie w edukacji polonistycznej, 2 godz.

- Sprawdzenie stopnia opanowania wiedzy (test), 1 godz.

- Praca nad tekstem przedstawienia, uroczystości, konkursu recytatorskiego oraz innych form literackich, 2 godz.

Literatura podstawowa:

1. S. Bortnowski Jak uczyć poezji? Wydawnictwo Brictius 1998

2. H. Wiśniewska Gry i zabawy w kształceniu językowym, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2000.

3. K. Gierymski, Ortografia na bardzo dobry, Agencja Wydaw. „Grom” Warszawa 1993.

4. R. Gloton, C. Clero, Twórcza aktywność dziecka, WSiP Warszawa 1985.

5. A. Smuszkiewicz, Literatura dla dzieci. Podręcznik dla studentów kierunków pedagogicznych, Wydaw. Naukowe UAM Poznań 2015.

6. D. Czelakowska, Metodyka edukacji polonistycznej dzieci w wieku wczesnoszkolnym, Impuls 2022.

Literatura uzupełniająca:

1. K. Pankowska, Edukacja przez dramę, WSiP Warszawa 1997.

2. Polszczyzna płata nam figle. Poradnik językowy dla każdego pod red. J. Padrockiego [i in.], Medium Warszawa 1993.

3. Z. Wójcik, Pobawmy się w teatr, Didasko Warszawa 2006.

4. Anna Janus-Sitarz, Szkolne spotkania z literaturą, Universitas 2007.

5. Anna Janus-Sitarz, Przygotowanie ucznia do odbioru różnych tekstów kultury, Universitas 2004.

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

B.1.W1. funkcjonalne posługiwanie się pojęciami z zakresu teorii literatury, kultury oraz wiedzy o języku;

B.1.W2. podstawy i zakres doboru treści nauczania dzieci lub uczniów w zakresie języka polskiego, pojęcia z zakresu teorii literatury, kultury oraz wiedzy o języku, a także klasyczną i współczesną literaturę dla dzieci oraz kulturę dla dziecięcego odbiorcy;

B.1.W3. etapy nabywania umiejętności czytania i pisania w języku polskim.

W ZAKRESIE WIEDZY ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE:

B.1.U1. funkcjonalnie posługiwać się pojęciami z zakresu teorii literatury, kultury oraz wiedzy o języku;

B.1.U2. dokonać analizy i interpretacji zróżnicowanych formalnie dzieł literackich oraz kulturowych;

B.1.U3. wyróżniać wśród różnych zjawisk językowych kategorie prymarne i sekundarne odpowiednie dla dziecka w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym;

B.1.U4. wypowiadać się w mowie i w piśmie w sposób klarowny, spójny i precyzyjny, konstruując rozbudowane ustne i pisemne wypowiedzi na określone tematy;

B.1.U5. zaplanować działania na rzecz rozwoju swojej wiedzy i umiejętności w zakresie prawidłowej realizacji edukacji polonistycznej w przedszkolu i klasach I–III szkoły podstawowej.

W ZAKRESIE KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH ABSOLWENT JEST GOTÓW DO:

B.1.K1. autorefleksji nad dyspozycjami i posiadanymi kompetencjami merytorycznymi do wspierania dzieci lub uczniów w zakresie rozwoju języka polskiego.

SPOSOBY WERYFIKACJI EFEKTÓW UCZENIA SIĘ:

odpowiedź ustna, projekt, dyskusja problemowa, prezentacja multimedialna, prezentacja ustna, scenariusze lekcji, przeprowadzenie lekcji.

Metody:

1. Metody podające [słowne]: wykład, odczyt, instrukcja, opis, pogadanka, opowiadanie.

2. Metody problemowe [poszukujące]: operatywne, aktywne.

3. Metody eksponujące [oglądowe]: pokaz, film, wysłuchanie dzieła, wystawa.

4. Metody praktyczne: modelowanie, ćwiczenia, obliczenia, projekt, eksperyment, wywiad, obserwacja.

5. Metody programowane: praca z podręcznikiem, z komputerem, z tekstem.

Ocena na podstawie obecności i projektu końcoworocznego.

Bilans punktów ECTS:

Godziny kontaktowe – 1 ECTS

Przygotowanie projektu - 1 ECTS

Samodzielne studiowanie tematyki zajęć/ przygotowanie do ćwiczeń – 1 ECTS

Przygotowanie do egzaminu – 1 ECTS