Trening kompetencji wychowawczych

fakultatywne

Celem zajęć jest przygotowanie uczestników kursu do pełnienia roli wychowawcy. Przedmiot umożliwi studentom nabycie umiejętności komunikacji (z uczniem, rodzicami, gronem pedagogicznym oraz dyrekcją) diagnozowania, planowania, projektowania i ewaluacji własnej pracy oraz uświadomienie sobie potrzeby ciągłego doskonalenia zawodowego.

w sali

Celem zajęć jest zarysowanie sylwetki wychowawcy - pożądanych cech, kompetencji i umiejętności oraz przygotowanie studentów do pełnienia roli wychowawcy, zatem konfrontacji z różnorodnymi sytuacjami wychowawczymi. Zajęcia będą wymagały od studentów aktywności - wykorzystanie metod warsztatowych.

Podstawowym celem zajęć jest dostarczenie studentom wiedzy, kształtowanie umiejętności i kompetencji społecznych umożliwiających im zarówno udzielenie odpowiedzi na pytanie: „Jak zachować się lub jak reagować w różnorodnych sytuacjach wychowawczych?”, jak i podjęcie adekwatnych działań, wynikających z wymagań konkretnych sytuacji edukacyjnych. Omówiona zostanie sylwetka współczesnego nauczyciela-wychowawcy, jego cechy osobowości, pożądana wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne. Przedmiot wprowadza do aktywnego wykorzystania zasad, form organizacyjnych i metod umożliwiających realizację celów wychowawczych, podczas treningu studenci będą mieli okazje przepracować różnorodne sytuacje wychowawcze (z wykorzystaniem metod warsztatowych). Analizy oparte będą na studiach tekstów źródłowych, dyskusji oraz pracy– samodzielnej i w grupach – nad wybranymi problemami wychowawczymi.

Zakres tematów:

1. Określenie współcześnie pożądanych cech, kompetencji i kwalifikacji wychowawcy.

2. Integracja grupy, budowanie poczucia bezpieczeństwa i przyjaznego klimatu.

3. Analiza osobistych doświadczeń wychowawczych, zasobów, mocnych stron wychowawczych oraz obszarów do zmiany.

4. Otwarta komunikacja, komunikat „ja”, aktywne słuchanie, rozwiązywanie problemów metodą Porozumienia bez Przemocy.

5. Skuteczność oddziaływań wychowawczych, komunikacyjny model współpracy, asertywność, umiejętność uważnego słuchania.

6. Sposoby na podniesienie efektywności nauczania, wspieranie i wzbudzanie motywacji

7. Skuteczne konfrontowania się z nieakceptowanym zachowaniem – kształtowanie umiejętności stawiania granic, zapobieganie agresywnym zachowaniom, zasady i konsekwencje w miejsce nagród i kar.

8. Trudności wychowawcze – istota, przejawy, przyczyny oraz ich przezwyciężanie.

9. Rozpoznawania przyczyn powstawania złości, lęku i stresu oraz sposobów radzenia sobie z nimi.

10. Planowanie i zarządzanie własnym rozwojem zawodowym.

Literatura:

Całusińska M., Malinowski W. (2012). Trening umiejętności wychowawczych, Dla rodziców i specjalistów. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Cygan B. (red.). (2019). Diagnoza małego dziecka. Konteksty interdyscyplinarne, Kraków: Uniwersytet Pedagogiczny.

Leu L. (2020). Porozumienie bez przemocy: ćwiczenia, materiały do pracy indywidualnej i grupowej, Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.

Faber A., Mazlish E. (1993). Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły, Poznań: Wydawnictwo „Media Rodzina”.

Konarzewska A. (2019). Być (nie)zwykłym wychowawcą, Warszawa: Warszawska Firma Wydawnicza.

Kosyrz Z., (2005). Osobowość wychowawcy. Być wychowawcą w zmiennych i dynamicznych warunkach życia społecznego, Warszawa: Wydawnictwo Pedagogium.

Rosenberg M. B., (2020). Porozumienie bez przemocy. O języku życia, Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.

Śliwerski B. (red.). (1999).Jak skutecznie nauczać i wychowywać we współczesnej szkole?, Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".

Literatura uzupełniająca:

Adamek I.(2013). Kompetencje kreatywne nauczyciela wczesnej edukacji dziecka. Red. . Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Kucharczyk I., Dłużniewska A. (red.) (2017)Samoświadomość emocji i percepcja własna kompetencji społecznych a osiągnięcia szkolne uczniów z dysleksją w wieku dorastania.. Nowy Dwór Maz.: FREL.

Holmes J. (2019). Edukacja i uczenie się. 16 największych mitów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Staczyńska M., Olejniczak M.(red.) (2015). Współczesne trendy w edukacji dziecka. Konin: Wydawnictwo PWSZ.

Starik N., Zduniak A., (red.) (2016). Patologie edukacji: ideologia, polityka, biurokracja t.1. Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa.

Wiedza: absolwent

PED2A_W07 ma pogłębioną wiedzę o rodzajach więzi społecznych i o rządzących nimi prawidłowościach istotnych z punktu widzenia procesów edukacyjnych

PED2A_W12 ma uporządkowaną wiedzę na temat teorii wychowania, uczenia się i nauczania oraz innych procesów edukacyjnych

Umiejętności: absolwent

PED2A_U07 ma pogłębione umiejętności obserwowania i twórczej krytyki podejmowanej działalności, dostrzega i analizuje dylematy etyczne; przewiduje skutki konkretnych działań pedagogicznych, ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji edukacyjnych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań

PED2A_U09 potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów pedagogicznych i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych

PED2A_U11 potrafi samodzielnie pracować i realizować własne uczenie się przez całe życie i ukierunkowywać innych uczestników procesów edukacyjno-wychowawczych (wychowanków) w samodzielnym zdobywaniu wiedzy, a także inspirować ich do działań na rzecz edukacji permanentnej

Kompetencje społeczne: absolwent

PED2A_K01 ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i dorobku zawodowego, dokonuje krytycznej oceny odbieranych treści, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia z uwzględnieniem zmieniających się potrzeb społecznych

PED2A_K06 jest gotów do ponoszenia odpowiedzialności za własne przygotowanie do pracy, za pełnioną rolę zawodową z uwzględnieniem zmieniających się potrzeb społecznych, za podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych

Metody i kryteria oceniania:

Metody dydaktyczne: podające (wykład, opowiadane, opis) z wykorzystywaniem narzędzi multimedialnych, problemowe – aktywizujące (dyskusja dydaktyczna, metoda przypadków)

warsztatowe.

Bieżąca ocena aktywności, znajomość literatury tematu, wykonywanie ćwiczeń i prac zleconych podczas zajęć.

Obecność i aktywność na zajęciach – 1 ECTS

Samodzielne studiowanie tematyki zajęć, realizacja zadań zleconych przez prowadzącego – 1ECTS.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności), w przypadku przekroczenia dopuszczalnego limitu nieusprawiedliwionych nieobecności student zobowiązany jest do realizacji dodatkowych zadań zleconych przez koordynatora przedmiotu).