Muzykoterapia w pracy z dzieckiem, praktyczne zastosowania i metody.

fakultatywne

Przedmiot "Muzykoterapia w pracy z dzieckiem, praktyczne zastosowania i metody" ma na celu dostarczenie studentom wiedzy i zrozumienia roli muzyki jako narzędzia terapeutycznego w pracy z dziećmi. Zajęcia koncentrują się na eksploracji i zrozumieniu, jak muzyka może być wykorzystywana do wspierania rozwoju emocjonalnego, poznawczego, motorycznego i społecznego dzieci, zwracając szczególną uwagę na różnorodne metody i praktyki muzykoterapeutyczne.

Podstawą zajęć jest przekonanie, że muzyka ma unikalną moc dotarcia i wpływania na jednostki na wielu poziomach, co może być szczególnie wartościowe w pracy z dziećmi, w tym z tymi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

mieszany: w sali i zdalnie

Przedmiot łączy teoretyczne podstawy muzykoterapii z praktycznymi aplikacjami w pracy z dziećmi. Skupia się na wykorzystaniu muzyki jako narzędzia terapeutycznego, aby wspierać rozwój emocjonalny, poznawczy, motoryczny i społeczny dzieci. Studenci poznają różnorodne metody i techniki muzykoterapeutyczne, w tym improwizację, kompozycję i słuchanie muzyki, z zastosowaniem w różnych kontekstach, takich jak szkoły, szpitale i ośrodki opiekuńcze. Kurs kładzie szczególny nacisk na pracę z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, zapewniając studentom narzędzia do dostosowywania terapii do indywidualnych potrzeb.

Zajęcia składają się z dynamicznego połączenia wykładów i warsztatów. Podczas wykładów studenci zdobywają solidne podstawy teoretyczne, w tym historię muzykoterapii, jej główne założenia, a także zrozumienie wpływu muzyki na rozwój emocjonalny, poznawczy, motoryczny i społeczny dzieci. Te sesje są również poświęcone omówieniu różnych metod i technik muzykoterapii, z naciskiem na ich zastosowanie w pracy z dziećmi o różnych potrzebach.

Centralnym punktem wykładu są praktyczne warsztaty, które stanowią większość zajęć. W tych aktywnych sesjach studenci mają możliwość bezpośredniego zastosowania zdobytej wiedzy teoretycznej, ucząc się, jak prowadzić sesje muzykoterapeutyczne z wykorzystaniem dostępnych instrumentów muzycznych i różnorodnych rekwizytów. Te praktyczne zajęcia są zaprojektowane tak, aby każdy student mógł odkryć, jak muzyka może być używana do komunikacji, wyrażania emocji i wspierania rozwoju dzieci.

Specjalną uwagę poświęca się nauczaniu, jak dostosować muzykoterapię do indywidualnych potrzeb każdego dziecka, w tym tych z zaburzeniami rozwojowymi, emocjonalnymi czy behawioralnymi. Ważnym elementem przedmiotu jest omówienie możliwości wykorzystania muzykoterapii w różnych środowiskach, takich jak szkoły, szpitale i ośrodki opiekuńcze.

Kluczowym aspektem przedmiotu jest także nauka wyboru i stosowania różnorodnych instrumentów muzycznych, które są dostosowane do osób bez doświadczenia muzycznego. Od prostych instrumentów perkusyjnych po instrumenty dęte i inne łatwe w obsłudze narzędzia muzyczne.

E. Bogdanowicz, Rytmika Emila Jaques-Dalcroze'a w edukacji i terapii dzieci z symptomami

nadpobudliwości psychoruchowej, WUŚ, Katowice 2015.

M. Brzozowska-Kuczkiewicz, Emil Jaques-Dalcroze i jego Rytmika, WSiP, Warszawa 1991.

F. Martin, Kilka refleksji na temat Rymiki Jaques-Dalcroze’a, tłumaczenie B. Niewiadomska,

COPSA, Warszawa 1975.

C.L. Dutoit, Music Movement Therapy, Whitstable: The Riverside Press Ltd, The Dalcroze Society,

London 1971.

K. Mrugalska, Rytmika jako metoda rehabilitacyjno-wychowawcza w pracy z dziećmi upośledzonymi

umysłowo, COPSA, Warszawa 1965.

M. Przychodzińska-Kaciczak, Muzyka i wychowanie, Nasza Księgarnia, Warszawa 1979.

M. Stokowska, Kto? Co? O muzyce i muzykach, PZWS, Warszawa 1985.